Jaka jest botaniczna nazwa orzecha włoskiego? Ile jest gatunków? Ile lat może mieć orzech włoski? Wyjaśniamy te i inne pytania w tym artykule, który oprócz wypunktowanego profilu drzewa orzechowego zawiera także szczegółowe opisy niektórych cech szczególnych.
Jaka jest botaniczna nazwa orzecha włoskiego i ile może żyć?
Orzech włoski (Juglans regia) należy do rodziny orzechów włoskich (Juglandaceae) i obejmuje około 60 gatunków. Osiąga wysokość od 10 do 30 metrów i żyje zwykle do 150 lat, czasem nawet ponad 200 lat.
Profil orzecha włoskiego
- Nazwa: orzech lub drzewo orzechowe
- Nazwa botaniczna: Juglans regia
- Rodzina: Rodzina orzechów włoskich (łac. Juglandaceae)
- Typ drzewa: drzewo liściaste
- Zastosuj: drzewo ogrodowe, drzewo parkowe
- Gatunek: około 60
- Występowanie: cały świat, zwłaszcza Europa Środkowa, ale także reszta Europy, Azja, Ameryka
- Wzrost: 10 do 30 metrów
- Liść: naprzemiennie pierzasto pierzaste, od 7 do 9 pojedynczych, podłużnych, jajowatych liści, do 12 cm długości, gładka krawędź liścia, ciemnozielona, żółto-pomarańczowa jesienna barwa, późnym latem liść przypomina skórę, korzenny zapach (zapach odstrasza komary i muchy)
- Częstotliwość: jednopienne, oddzielne płcie
- Kwiaty: barwy zielonkawej, kwiaty męskie wyrastają z liśćmi, zwisają w grubych bazach, kwiaty żeńskie pojawiają się 3–4 tygodnie później, okres kwitnienia od kwietnia do czerwca, zapylanie przez wiatr
- Owoc: Orzech otoczony jest zieloną owocnią; Okres dojrzewania od września do października
- Gałązki: oliwkowobrązowe, grube, z wyraźnymi bliznami po liściach, brązowe pąki
- Kora: szara, później korowata czarna, spękana, bogata w profil
- Drewno: twarde, szlachetne, drogie
- Korzeń: Głęboko zakorzeniony
- Lokalizacja: słoneczna lub częściowo zacieniona
- Gleba: piaszczysto-gliniasta do gliniastej
- Wartość pH: lekko kwaśna do zasadowej
- Wiek: do 150 lat, czasem ponad 200 lat
Specjalne fakty dotyczące drzewa orzechowego
Wiadomo, że smaczne owoce orzecha włoskiego są ważnym pożywieniem dla ludzi od ponad 10 000 lat.
Zawartość tłuszczu w orzechach przekracza 50 procent. Dzięki temu są doskonałym źródłem energii. Orzechy włoskie są powszechnie uważane za bardzo zdrowe: pomagają na przykład przy anemii. Wspomagają także gojenie się ran i zmniejszają utratę wody w przypadku biegunki.
Orzechy włoskie zawierają żelazo, cynk, potas i kwas α-linolenowy. Ten ostatni jest ważnym kwasem tłuszczowym omega-3 dla ludzkiego organizmu.
W dzisiejszych czasach orzech włoski pełni rolę drzewa pożytecznego. Z tego powodu orzechy włoskie można obecnie znaleźć we wszystkich umiarkowanych strefach klimatycznych półkuli północnej. Orzechy włoskie są mniej powszechne niż dzikie drzewa.
Oprócz owoców, drewno orzecha włoskiego ma również znaczenie gospodarcze. Ze względu na swój niezwykły kolor i estetyczne usłojenie, drewno orzechowe jest cennym i odpowiednio drogim drewnem szlachetnym.
Orzech włoski popularny jako roślina lecznicza
Ciekawostką jest wyraźna popularność orzecha włoskiego jako rośliny leczniczej w medycynie naturalnej.
Orzechy, skórki i liście owoców są często stosowane w medycynie ludowej. Tam wykorzystuje się je do produkcji preparatów przeciwzapalnych i przeciwbakteryjnych.
Liście orzecha włoskiego stosuje się wewnętrznie i zewnętrznie, np. jako herbatę z liści orzecha włoskiego do picia lub w formie okładów na skórę. Podobno mają działanie przeciwzapalne i łagodzące ból. Mówi się również, że liście mają pozytywny wpływ na egzemę, trądzik i choroby grzybicze.
Zaleca się jednak ostrożność w przypadku stosowania wewnętrznego (herbata z liści orzecha włoskiego): Jeśli masz wrażliwy i wrażliwy żołądek, możesz doświadczyć nieprzyjemnych objawów, takich jak nudności i biegunka. W zasadzie jednak orzech nie jest trujący dla człowieka.
