Rozmaryn to bardzo popularna przyprawa, która nie tylko dodaje aromatycznej nuty potrawom śródziemnomorskim. Wręcz przeciwnie, rozmaryn ma wszechstronne zastosowanie i nadaje smak mięsom, rybom i warzywom, a także słodkim potrawom i deserom - spróbuj powidła z rozmarynem lub miodem rozmarynowym, pyszne!
Skąd pochodzi rozmaryn?
Rozmaryn pierwotnie pochodzi z suchej makii południowej Europy i rośnie dziko na Półwyspie Iberyjskim, a także w Grecji, Włoszech i Chorwacji. Ta wszechstronna roślina przyprawowa preferuje słoneczne i ciepłe miejsca i jest zwykle uprawiana w Niemczech jako roślina doniczkowa lub ogrodowa.
Rozmaryn śródziemnomorski
Rozmaryn, w języku niemieckim nazywany także „ziołem kadzidła” ze względu na intensywny zapach, pierwotnie pochodzi z suchej makii południowej Europy. Krzew dorastający do dwóch metrów wysokości, rosnący głównie na Półwyspie Iberyjskim, ale występuje także dziko w Grecji, Włoszech i Chorwacji. W Niemczech roślina na ogół nie rośnie tak bujnie jak w krajach pochodzenia – gdzie wykorzystuje się ją również do sadzenia żywopłotów – ale osiąga jedynie wysokość od 80 do 100 centymetrów. Podobnie jak w śródziemnomorskich krajach pochodzenia, rozmaryn potrzebuje tutaj słonecznego i ciepłego miejsca, chociaż jest bardzo wytrzymały tylko zimą. Dlatego zaleca się uprawę w doniczkach, zwłaszcza w chłodniejszych regionach Niemiec.
Rozmaryn znany był już w starożytności
Nie jest jasne, skąd pochodzi nazwa „rozmaryn”. Niektórzy eksperci przypuszczają, że nazwa pochodzi od łacińskich słów „ros” oznaczających „rosę” i „marinus” (od: „należący do morza”); Rozmaryn oznacza po niemiecku coś w rodzaju „rosy morskiej”. Inni lingwiści z kolei wywodzą nazwę rośliny od greckiego „rhops myrinos”, co z kolei oznacza „pachnący krzew”. Pewne jest jednak, że zioło to było używane w kuchni i jako zioło lecznicze od tysięcy lat. Niemiecka nazwa „Brautkraut” to pozostałość po starożytnej Grecji, kiedy rozmaryn był jeszcze poświęcony bogini miłości Afrodycie. W Niemczech roślina ostatecznie trafiła do ogrodów klasztornych pod koniec średniowiecza, po tym jak została przywieziona przez Alpy z Włoch przez wędrownych mnichów benedyktyńskich. Paracelsus, znany lekarz okresu nowożytnego, zalecał lecznicze zastosowanie rozmarynu, szczególnie w leczeniu dny moczanowej i reumatyzmu.
Wskazówki i wskazówki
Przepis na szczególnie pyszny smarowidło: Dżem ze śliwek, mirabelek lub białych winogron, doprawiony odrobiną (!) mielonego rozmarynu, ma bardzo intensywny smak. Ta mieszanka dobrze smakuje nie tylko z pieczywem, ale także z dziczyzną.
