Bukszpan można spotkać niemal w każdym ogrodzie, często jako niski lub wysoki żywopłot lub topiary. To łatwe do przycięcia, wiecznie zielone drzewo można przycinać w najróżniejsze, pomysłowe kształty i figury, a moda ta rozpoczęła się w okresie baroku.
Co to jest bukszpan i gdzie występuje?
Bukszpan to wiecznie zielony krzew z rodziny bukszpanowatych (Buxaceae), który występuje w wielu ogrodach jako roślina żywopłotowa lub topiary. Popularne odmiany to „Faulkner”, „Herrenhausen” i „Blauer Heinz”. Roślina jest trująca i szeroko rozpowszechniona w Europie, Azji, Afryce oraz Ameryce Północnej i Południowej.
Bukszpan w przeglądzie informacyjnym
- Nazwa botaniczna: Buxus
- Popularne imiona: Buchs, Bux
- Rodzina roślin: Rodzina bukszpanu (Buxaceae)
- Występowanie: Europa, Azja, Afryka, Ameryka Północna i Południowa
- Gatunek: około 30
- Lokalizacja: półcień, słońce
- Wzrost: w zależności od gatunku i odmiany od 50 centymetrów do 6 metrów
- Pokrój: mały krzew lub drzewo
- Wiek: 500 lat i więcej
- Kształt korzenia: płytkie korzenie, gęsta sieć korzeniowa
- zimozielony / letni zielony: wiecznie zielony
- Liście: jajowate, o długości od 1 do 2,5 centymetra
- Kwiaty: niepozorne, tylko u starszych okazów
- Okres kwitnienia: od marca do maja
- Owoce: czarne owoce kapsułkowe
- Toksyczność: wszystkie części rośliny są trujące
- Odporność na zimę: wysoka (z wyjątkiem gatunków obcych)
- Zastosuj: żywopłot, obwódka rabaty, topiary, pasjans, bonsai
Charakterystyka, gatunki i odmiany
Z wyjątkiem Australii, Nowej Zelandii oraz bieguna północnego i południowego gatunki bukszpanu występują niemal na całym świecie. Większość z około 30 gatunków pochodzi z tropików i subtropików. Dla kontrastu, tylko dwa gatunki pochodzą z Europy: Bukszpan zwyczajny (Buxus sempervirens) pochodzi z regionu Morza Śródziemnego i był uprawiany jako roślina ogrodowa już w starożytnym Cesarstwie Rzymskim około 2000 lat temu. Bukszpan balearski (Buxus balearica) również znalazł (i nadal znajduje) swoją drogę do wielu ogrodów w regionie Morza Śródziemnego jako roślina uprawna. W Europie Środkowej gatunek ten nie odgrywa jednak żadnej roli, w przeciwieństwie do buxus microphylla, czyli bukszpanu drobnolistnego, czyli japońskiego, pochodzącego z Dalekiego Wschodu. Od wieków jest częścią tradycyjnych japońskich ogrodów, ale od pewnego czasu jest również popularna wśród nas jako drzewo ogrodowe.
Popularne odmiany do przydomowego ogrodu
W tym kraju jako rośliny ogrodowe odpowiednie są tylko Buxus sempervirens i Buxus microphylla. Najpopularniejsze odmiany to:
- 'Faulkner': B. microphylla, liście błyszczące, ciemnozielone, szersze niż wyższe, niezbyt wrażliwe na choroby grzybowe
- 'Herrenhausen': B. microphylla, dość niska, ze stosunkowo dużymi liśćmi, kolor liści od jasnozielonego do żółtawego, niezbyt wrażliwa na choroby grzybowe
- 'Angustifolia': B. sempervirens, liście ciemnozielone, wysokość do 90 centymetrów
- 'Argenteo variegata': B. sempervirens, złocistożółte krawędzie liści
- „Blue Heinz”: B. sempervirens, niebiesko-zielone liście, niski wzrost
- „Globosa”: B. sempervirens, naturalnie kulisty wzrost
- „Graham Blandy”: B. sempervirens, wzrost kolumnowy, do trzech metrów wysokości, pozostający wąski
- „Handsworthiens”: B. sempervirens, szybko rosnący, do pięciu metrów wysokości
- „Marginata”: B. sempervirens, liście jasnozielone z żółtym brzegiem
- „Rotundifolia”: B. sempervirens, wysokość do 100 centymetrów
- 'Suffruticosa': B. sempervirens, liście jasnozielone, wysokość do 50 cm
Wskazówka
W szczególności niskie odmiany „Blauer Heinz” i „Suffruticosa”, które są popularne na rabaty, są podatne na infekcję grzybem Cylindrocladium buxicola.
