Buki mają bardzo charakterystyczny pień, dzięki czemu łatwo je rozpoznać. Przede wszystkim kolor pnia, ale także nieliczne sęki i pęknięcia sprawiają, że buk jest niepowtarzalny. Interesujące fakty na temat pnia buka.
Jak wygląda pień buka?
Pień buka charakteryzuje się srebrzystoszarym kolorem, cienką, gładką korą z nielicznymi pęknięciami i sękami oraz niskim stopniem tworzenia kory. W lesie pnie buków tworzą standardowy pień i wysoko unoszą korony.
Charakterystyka pnia buka
- Rozmiar: do 2 metrów średnicy
- Kolor: początkowo ciemnozielony do czarnego, później srebrzystoszary
- Kora: bardzo gładka z kilkoma pęknięciami, prawie bez dziur sękowych, bardzo cienka
- Kora: prawie żadna kora
Najważniejszą cechą jest srebrnoszary kolor, który nadaje drzewu wyrazistości.
Pnie buków mają bardzo cienką korę, która z biegiem lat staje się tylko nieco grubsza. W przeciwieństwie do innych drzew leśnych, takich jak dęby, buki prawie nie wytwarzają kory. Kora kruszy się i odpada w postaci szarego pyłu. Przykrywa glebę i dostarcza składników odżywczych.
Buki dostają w lesie standardowe drzewo
W lesie buk tworzy wysoki pień. Korona zaczyna się wysoko. Warunkiem jest niskie nasadzenia wokół buka. Liście innych drzew muszą zacieniać pień.
Ponieważ kora jest bardzo cienka, wolnostojący buk bardzo szybko ulega poparzeniu słonecznemu. Dlatego korona drzew stojących samotnie jest znacznie głębsza.
Wykrywanie wieku buka na podstawie pnia
Jeśli chcesz wiedzieć, ile lat ma buk, zmierz pień na wysokości jednego metra. Wynik pomnóż przez 0,6, a otrzymasz prawdopodobny wiek buka. Wynik będzie jeszcze dokładniejszy, jeśli wykonasz dwa pomiary, na wysokości jednego metra i na wysokości 1,5 metra. Weź średnią i pomnóż ją przez 0, 6.
W bardzo starych drzewach, które przez długi czas były w pełni dorosłe, pień nie staje się już grubszy. Tutaj wiek można jedynie zawęzić precyzyjniej na podstawie lokalizacji i opisów historycznych. Słoje roczne, podobnie jak w innych pniach drzew, u buka są bardzo minimalne.
Wskazówka
Drewno bukowe ma naturalnie lekko czerwonawy połysk. Drewno poddane parowaniu nabiera czerwonego odcienia, który jest szczególnie ceniony w meblarstwie. Nie jest tak twardy jak grab.
