Espenlaub słynie z drżenia, co uwieczniono w odpowiednim powiedzeniu. Ale dlaczego tak jest? Liście osiki raczej nie zamarzną; odpowiada za to raczej tekstura i kształt liści.
Dlaczego liście osiki drżą?
Liście osiki drżą, bo osadzone są na długich, spłaszczonych u dołu łodygach i mają delikatną, lekką strukturę o stosunkowo szerszej podstawie. Właściwości te zapewniają dużą elastyczność, co sprawia, że zaczynają się poruszać już przy najlżejszym wietrze.
Charakterystyka kształtu liścia osiki
To, że liście osiki lub drżącej osiki zaczynają drżeć przy najlżejszym wietrze, ma następującą przyczynę: Z jednej strony osadzone są na bardzo długich łodygach, które są również spłaszczone od spodu. Dzięki temu są niezwykle elastyczne i reagują na najmniejszy bodziec powietrza. Bogate w celulozę drewno drżącej osiki również przyczynia się do bardzo mobilnego charakteru korony.
Dodatkowo do tych delikatnych łodyg przyczepiają się liście o równie delikatnej strukturze i szerokiej podstawie. W rezultacie oferują wiatrowi stosunkowo dużą powierzchnię do ataku i ciągłe kołysanie się w górę i w dół.
Powody ponownego drżenia w skrócie:
- Długa łodyga, spłaszczona u dołu
- Delikatna, lekka budowa liścia o stosunkowo szerokiej podstawie
Jedna osika, dwa kształty liści
Jak większość gatunków Populus, osika również wykazuje ciekawe zjawisko: na tym samym osobniku tworzą się dwa różne kształty liści. Z jednej strony występują liście prawie okrągłe z falistym, klapowanym brzegiem, z drugiej strony są te o wyraźnym, większym trójkątnym kształcie z pełniejszym brzegiem.
Te różne typy liści wynikają z faktu, że liście powstają z zimowych pąków na długich pędach z jednej strony i na krótkich pędach z drugiej strony. Długie pędy mają normalny lub szybki wzrost liniowy, podczas gdy krótkie pędy mają zmniejszony wzrost. Oczywiście skutkuje to różnymi podstawowymi wymaganiami dotyczącymi tworzenia liści. Trójkątne liście na krótkich pędach są również nieco krótsze niż okrągłe liście na długich pędach o falistych krawędziach.
Liście osiki znajdują się naprzeciwko siebie na gałęziach. Ich powierzchnia jest gładka i ma delikatny, średnio zielony kolor. Spód jest nieco jaśniejszy.
Pędy pąków liściowych mają kolor żółtawy do brązowo-czerwonego i zachowują ten kolor po raz pierwszy po pączkowaniu.
Piękne, złotożółte kolory jesieni
W miarę jak dni stają się krótsze, osika ubiera się w cudownie czystą suknię w złotożółte liście, która z wdziękiem podkreśla charakter delikatnie ukształtowanej korony. Złocistożółty kolor może świecić szczególnie jasno w jesiennym świetle. Kiedy małe liście stopniowo opadają z korony, na ziemi tworzy się dekoracyjny, cętkowany dywan z liści.
