Rokit zwyczajny jest wyjątkowo mało wymagający, toleruje różne stanowiska i jest łatwy w pielęgnacji, a mimo to: wielu ogrodników wpada w rozpacz. Dlaczego? Ma to związek z jego korzeniami. Ale co może być takiego złego w korzeniach?
Jakie są korzenie rokitnika?
Korzenie rokitnika są głębokie (1,5-3 m głębokości) i mają agresywne korzenie boczne, które wystają blisko powierzchni (długość 5-12 m). Wnikają przez pęknięcia i płytki, aby się rozmnażać i żyć w symbiozie z bakteriami wiążącymi azot.
Podstawowa struktura korzeni
Korzenie rokitnika wymagają głębokiego podziemia. Powód: tworzą się głębokie korzenie główne, które zajmują dużo miejsca. Potrafią penetrować głębokości od 1,5 do 3 m. Z tego powodu mniej wskazane jest trzymanie rokitnika w doniczce.
Oprócz głębokich korzeni głównych istnieje wiele korzeni bocznych. Rozszerzają się one blisko powierzchni i osiągają średnią długość 5 m. W idealnych warunkach gruntowych mogą osiągnąć wymiar poziomy do 12 m.
Agresywne i ambitne korzenie
W przypadku wielu ogrodników wadą wynikającą z korzeni jest chęć rozprzestrzeniania się. Korzenie są ambitne i z dużym potencjałem agresji przenikają przez pęknięcia, płyty chodnikowe, kostkę brukową i inne rzeczy, aby rozmnażać roślinę przez rozłogi.
Są też zalety
Ale korzenie rokitnika zwyczajnego mają też pewne zalety. Obejmuje to na przykład to, że żyją w symbiozie z bakteriami guzkowymi wiążącymi azot. Z tego powodu rokitnik może rosnąć nawet na glebach piaszczystych o niewielkiej zawartości składników odżywczych.
Kolejną zaletą jest to, że korzenie rośliny wytwarzające rozłogi sprawiają, że idealnie nadaje się do mocowania podłoża takiego jak:
- Skarpy i nasypy
- Obszary nadrzeczne
- Wydmy
Ostatnio, ale nie mniej ważne, korzenie są tolerancyjne na sól. Mają specjalne gruczoły, które pozwalają im zwalczać sól zalegającą w ziemi. Oznacza to, że rokitnik może bez problemu rosnąć w regionach przybrzeżnych i na drogach, które zimą są posypywane solą drogową.
Wskazówki i wskazówki
Jeśli chcesz sadzić rokitnik, powinieneś wcześniej dokładnie przemyśleć, gdzie. Ponadto po posadzeniu należy ją pozostawić na miejscu, ponieważ jej liczne pędy są trudne do usunięcia już po 2–3 latach.
