Drzewo octowe Rhus typhina jest obecnie rośliną problematyczną, ponieważ rozprzestrzenia się w sposób niekontrolowany. Ale nie każda odmiana ma dużą tendencję do rozprzestrzeniania się. Istnieją odmiany, które rosną powoli i wytwarzają mniej pędów korzeniowych.
Które odmiany drzew octowych rozprzestrzeniają się rzadziej?
Istnieją trzy odmiany drzewa octowego o mniejszej skłonności do rozprzestrzeniania się: Rhus typhina 'Dissecta' (drzewo octowe z liści paproci), Rhus typhina 'Laciniata' (drzewo octowe szkarłatne) i Rhus typhina 'Tiger Eyes'. Rosną wolniej, tworzą mniej pędów korzeniowych i mają imponujące jesienne kolory.
Te odmiany są dostępne:
- Rhus typhina „Dissecta”
- Rhus typhina „Laciniata”
- Rhus typhina „Oczy Tygrysa”
Rhus typhina „Dissecta”
Nie bez powodu tę formę uprawną nazywa się drzewem octowym z liści paproci, ponieważ liście krzewu bardziej przypominają paproć niż drzewo. Odmiana osiąga wysokość do 150 centymetrów i kwitnie od czerwca do sierpnia. „Dissecta” oznacza rozcięty i odnosi się do mocno przyciętych liści. Dlatego ta odmiana znana jest również jako drzewo octowe szczelinowe.
Woli stanowiska słoneczne i wymaga niewielkiej opieki. Cięcie skutkuje nieestetycznym wyglądem. Unikaj pracy na ziemi wokół krzaka. Korzenie wszystkich odmian drzew octowych wnikają płytko w górne warstwy gleby.'Dissecta' ma dużą tendencję do rozprzestrzeniania się, tak że system korzeniowy wnika w glebę nawet do dziesięciu metrów od rośliny matecznej.
Rhus typhina „Laciniata”
Jest to jedna ze słabo rosnących odmian, której zdolność do rozprzestrzeniania się jest nieco ograniczona. Typowe listki jesienią przebarwiają się na intensywnie czerwoną, a ich jasność przewyższa jesienną barwę pozostałych dwóch odmian. Grona owoców świecą szkarłatną czerwienią i kontrastują z zielonymi liśćmi. Ta cecha nadała tej odmianie nazwę Scarlet Vinegar Tree. „Laciniata” ma dodatkowe przylistki w kwiatostanie, które wyglądają na mocno rozcięte.
Rhus typhina „Oczy Tygrysa”
Odmiana ta zawdzięcza swoją nazwę stale zmieniającej się barwie liści, która jest tak różnorodna jak oko tygrysa. W ciągu roku liście zmieniają kolor z zielonożółtego przez intensywnie złotożółty do żółto-pomarańczowego. Krótko przed opadnięciem liści, liście świecą ognistą czerwienią.
Wąskie listki z grubo przyciętymi krawędziami przypominają paski na skórze tygrysa. Odmiana ta rośnie powoli i wytwarza stosunkowo niewiele pędów korzeniowych. Osiąga wysokość do dwóch metrów i rośnie zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. Jako krzew odporny na zimę wytrzymuje temperatury do -20 stopni Celsjusza.
