Koniczynka pospolita to bardzo zmienna roślina, która rośnie w różnych formach niemal wszędzie w Europie, najlepiej na wapiennych, suchych i ubogich użytkach zielonych. Jasnożółta kwitnąca roślina motylkowa ma bardzo wysoką zawartość cukru w nektarze kwiatowym i dlatego jest często sadzona przez pszczelarzy jako pastwisko dla pszczół. Ponadto, ze względu na wysoką zawartość białka, roślina kwitnąca latem nadaje się jako roślina pokarmowa dla zwierząt domowych i hodowlanych oraz jest stosowana jako roślina lecznicza ze względu na jej właściwości uspokajające i przeciwskurczowe.
Jakim rodzajem rośliny jest koniczyna rogowa?
Koniczyna pospolita (Lotus corniculatus) to roślina wieloletnia rosnąca na glebach wapiennych w Europie. O wysokości 5-30 cm i żółtych kwiatach od maja do września, jest popularnym pastwiskiem dla pszczół i rośliną pastewną bogatą w białko. W ogrodzie preferuje słoneczne miejsca i przepuszczalną glebę.
Koniczynka z rogiem w skrócie
- Nazwa botaniczna: Lotus corniculatus
- Rodzaj: Koniczyna rogowa (Lotos)
- Rodzina: Rośliny strączkowe (Fabaceae)
- Popularne nazwy: koniczyna strąkowa, koniczyna rogowa, koniczyna rogowa łąkowa
- Pochodzenie i rozmieszczenie: Europa Środkowa i Zachodnia, regiony śródziemnomorskie, Wyspy Kanaryjskie
- Lokalizacja: łąki, pobocza dróg, żywopłoty i krzewy, rzadkie lasy. Szczególnie na półsuchych i suchych użytkach zielonych oraz na glebach wapiennych i gliniastych.
- Pokrój: zielny
- Odwieczna: tak
- Wzrost: od 5 do 30 centymetrów
- Kwiaty: 2-6-kwiatowe, baldachim pachowy, korona w kształcie motyla
- Kolory: żółty
- Okres kwitnienia: od maja do września
- Owoc: wąski strąk, roślina strączkowa
- Liście: jajowate odwrócone do klinowatych, spód liści niebiesko-zielony, pierzaste
- Rozmnażanie: nasiona, rozłogi
- Odporność na zimę: tak (gatunek rodzimy)
- Toksyczność: nie
- Zastosowanie: roślina lecznicza, bogata w białko roślina pastewna, pastwisko dla pszczół, letni kwiat
- Cechy szczególne: wzbogaca glebę w azot, trucizna dla ślimaków
- Czas zbiorów: od czerwca do sierpnia (kwiaty)
- Inne gatunki koniczyny rogowej: koniczyna rogowa alpejska (Lotus alpinus), koniczyna rogowa bagienna (Lotus pedunculatus), koniczyna rogowa wąskolistna (Lotus tenuis), koniczyna rogowa owłosiona (Lotus corniculatus), koniczyna rogowa plamista (Lotus maculatus)), koniczyna rogu kanaryjskiego (Lotus berthelotii), koniczyna bagienna (Lotus pedunculatus)
- Niebezpieczeństwo pomyłki: szczaw rogaty (Oxalis corniculata), groszek łąkowy (Lathyrus pratensis), koniczyna podkowa (Hippocrepis comosa)
Koniczyna rogata w ogrodzie
Koniczyna rogata to bardzo nisko rosnąca, mała bylina, która z czasem rozprzestrzenia się na dużym obszarze. Roślina najlepiej czuje się w słonecznych miejscach - im bardziej słonecznie, tym bujniejsze są jasne kwiaty. Gleba powinna być bardzo przepuszczalna, średnio zasobna w składniki odżywcze i wapienne, a koniczyna rogowa rozwija się szczególnie w ogrodach skalnych i niestety także na trawnikach. Ponadto niektóre rodzaje koniczyny rogowej można przechowywać także w donicach (np. w wiszących koszach). Ten rodzaj uprawy jest szczególnie odpowiedni dla nieodpornych gatunków śródziemnomorskich, takich jak koniczyna rogowa kanaryjska.
Wskazówka
Tradycyjnie koniczynę rogową sadzi się głównie jako pastwisko dla pszczół. Nektar kwiatowy zawiera bardzo wysoką zawartość cukru, około 40 procent, a roślina ma również bardzo długi okres kwitnienia. Ze względu na wysoką zawartość białka koniczyna rogowa jest często uprawiana również jako roślina pastewna, na przykład w hodowli bydła. Jej właściwości lecznicze odkryto przypadkowo w XIX wieku i od tego czasu kwiaty koniczyny pospolitej zaczęto stosować w medycynie naturalnej.
