Aronia przebyła już długą drogę: przybyła z Ameryki Północnej przez Atlantyk do Rosji, a stamtąd do Europy. Ta mało wymagająca roślina jest teraz dostępna w wielu różnych formach uprawnych, wszystkie oparte na trzech oryginalnych dzikich formach: Aronia melanocarpa (aronia), Aronia arbutifolia (aronia) i Aronia prunifolia.
Jakie są odmiany aronii?
Niektóre dobrze znane odmiany aronii to Hugin (szwedzka), Viking (fińska), Nero (rosyjska), Rubina (węgierska) i Aron (duńska). Różnią się one pokrojem wzrostu, czasem zbiorów, plonem i wielkością owoców, ale mają wspólny smak, od cierpkiego do słodko-kwaśnego.
Mniejsze dzikie formy z tarterowymi owocami
Wspomniane dzikie formy rosną znacznie niżej, ale są bardziej rozgałęzione niż ich uprawne odpowiedniki. Jagody dzikiej aronii są również mniejsze i mają cierpki smak. Dzieje się tak głównie za sprawą wyższego stężenia kwasu garbnikowego. Z drugiej strony formy uprawne były hodowane bardziej w kierunku łagodniejszego/słodszego smaku. Odmiana Aronia prunifolia jest szczególnie rozpowszechniona w Kanadzie i USA, choć w zasadzie jest to po prostu naturalna hybryda (tj. krzyżówka) pomiędzy dwoma bardziej pospolitymi gatunkami Aronia melanocarpa i Aronia arbutifolia.
Charakterystyka
W uprawie ogrodowej szczególnie ważna jest „aronia czarna” (Aronia melanocarpa), której występuje wiele różnych odmian z wielu krajów Europy. Jednak tylko wysokowydajna i bardzo zimotrwała odmiana „Hugin” ze Szwecji jest czystym przedstawicielem „aronii czarnej”, wszystkie pozostałe są w rzeczywistości produktami hybrydowymi. Prawdziwa „aronia czarna” charakteryzuje się dużymi od sześciu do dziesięciu milimetrów, błyszczącymi czarnymi owocami i mniejszymi, węższymi liśćmi. Rośliny nie są owłosione. Mieszańce natomiast charakteryzują się większymi liśćmi, owocami o wadze od 1,0 do 1,5 grama i fioletowo-czarną barwą. Ponadto te jagody są stosunkowo błyszczące. W odróżnieniu od „aronii czarnej” krzewy są lekko owłosione.
Jakie są odmiany aronii?
1. Hugin – szwedzka odmiana niezwykle wytrzymała i bardzo wytrzymała. Krzew pozostaje dość mały i dlatego nadaje się również do sadzenia w pojemnikach na tarasie lub balkonie.
2. Viking – Odmiana ta pochodzi z zimnej Finlandii i jest również bardzo wytrzymała. Owoce są stosunkowo duże, ważą 1,5 grama i są odmianą bardzo wydajną.
3. Nero – ta aronia pochodzi pierwotnie z Rosji. Jest to obecnie najbardziej produktywna i najczęściej uprawiana odmiana. Tworzy większe grona, osiąga masę owoców od 1,0 do 1,5 g. Owoce są bardzo soczyste i doskonale nadają się do robienia dżemów i galaretek. Jest to odmiana późno dojrzewająca.
4. Rubina – ta aronia z Węgier jest krzyżówką Vikinga z inną rosyjską odmianą. Krzew osiąga bardzo wysoką wysokość (do 3,5 metra!) i rodzi wcześnie dojrzewające, dość duże jagody o masie owoców od 1,2 do 1,8 grama.
5. Aron – ta aronia, pochodząca z Danii, jest owocna, ale rodzi wiele, choć dość małych owoców.
Wymienione odmiany nie są oczywiście kompletne, ponieważ istnieje wiele innych wariantów ze wszystkich możliwych krajów. Wspólną cechą wszystkich odmian jest jednak smak owoców, który waha się od gorzkiego po słodko-kwaśny.
Wskazówki i wskazówki
Nie bez powodu odmiana Nero jest tak często uprawiana: aronia ta jest szczególnie wydajna nawet przy niewielkiej pielęgnacji, ale wcale nie jest podatna na choroby i szkodniki. Owoc chroni się sam dzięki dużej zawartości kwasu garbnikowego w skórce, przez co jest szkodliwy m.in. dla owadów. niezbyt atrakcyjny.
