Należą do najpospolitszych gatunków topoli na naszych szerokościach geograficznych i odgrywają znaczącą rolę w kształtowaniu znanego tu krajobrazu. Więcej o osice poza jej drżącymi liśćmi możesz dowiedzieć się z poniższego krótkiego portretu.
Jakie są cechy drżącej osiki?
Trzęsąca się osika (osika) to średniej wielkości gatunek topoli o wysokości 20-35 metrów i wydłużonej sylwetce o dużej koronie. Charakterystyczne są jej drżące liście, podobnie jak kotki i cechy pionierskich drzew. Jesienią liście stają się złotożółte.
Średni gatunek topoli
W rodzaju Populus występuje od 22 do 89 gatunków rozmieszczonych na półkuli północnej w klimacie umiarkowanym. Trzęsąca się osika lub osika to gatunek populus powszechny w Niemczech.
W swoim rodzaju należy do przedstawicieli średniej wielkości. Dorasta od 20 do 35 m wysokości – łączna rozpiętość wysokości topoli waha się od około 15 do 45 m.
Pod względem pokroju osika jest bardzo typowa dla gatunku: rośnie z wyprostowanym, czasem lekko nachylonym pniem i tworzy wysoką, wydłużoną do stożkowej koronę, co zazwyczaj tworzy bardzo poruszający obraz.
Aby można było rozpoznać w pełni wyrośniętą osikę z daleka:
- Średni rozmiar
- Miękka, wydłużona sylwetka z dużą koroną
- Ruch wahadłowy
Drżące liście osiki
Osika znana jest z drżących liści. Powodem, dla którego wiatr tak łatwo kołysze liście w górę i w dół, jest częściowo ich bardzo długa łodyga, która jest spłaszczona od spodu. Z drugiej strony, szerokie blaszki liściowe oferują również stosunkowo dużą powierzchnię ataku.
W zależności od tego, czy rośnie na długim, czy na krótkim pędzie, liście są zaokrąglone i o falistych krawędziach lub trójkątne i o pełnych krawędziach. Jesienią liście przebarwiają się na piękny złotożółty kolor.
Kwiaty Kociaka
Osika wytwarza kwiaty w kształcie kociąt, jeszcze zanim pojawią się liście. Jak wszystkie topole jest dwupienna, co oznacza, że ma przedstawicieli o kwiatach wyłącznie męskich lub wyłącznie żeńskich. Zarówno zapylenie, jak i rozsiewanie nasion następuje poprzez wiatr. Dojrzewanie owoców torebkowych na bazie żeńskiej rozpoczyna się pod koniec maja. Następnie możesz zobaczyć nasiona lecące w powietrzu, wyposażone w kępkę puchu, która pomaga im latać.
Mało wymagające, poprawiające jakość gleby i promujące różnorodność biologiczną
Osika należy do tzw. drzew pionierskich, gdyż nie boi się zasiedlać mało atrakcyjnych ugorów i zrębów. Nie stawia specjalnych wymagań glebie. Jakby tej oszczędności było mało, przyczynia się nawet do poprawy jakości gleby, ponieważ opadłe liście są bardzo bogate w składniki odżywcze i szybko się rozkładają.
Kwiaty osiki są także cennym źródłem pożywienia dla motyli.
