Hiacynty należą do roślin ozdobnych, które nie są całkowicie nieszkodliwe dla człowieka. Połknięcie dużej ilości kwiatów lub liści może być przyczyną poważnych problemów, szczególnie u dzieci. Uważaj, aby małe dzieci nie dostały rośliny w ręce.
Czy hiacynty są trujące dla ludzi?
Hiacynty są trujące dla ludzi w dużych ilościach, zwłaszcza dla dzieci. Roślina zawiera kwas salicylowy, szczawian wapnia i saponiny, które mogą powodować nudności, wymioty, uszkodzenie nerek i paraliż. W przypadku zatrucia wskazane jest wypicie dużej ilości wody lub zwrócenie się o pomoc lekarską.
Trujące składniki hiacyntu
Trucizna | Części roślin | Objawy łagodne | Poważne objawy |
---|---|---|---|
Kwas salicylowy | Liście i łodygi kwiatów | Nudności – Wymioty | Uszkodzenie nerek, objawy paraliżu |
Szczawian wapnia | Cebula | Nudności – Wymioty | Uszkodzenie nerek – objawy paraliżu |
Saponiny | Nasiona cebuli | Podrażnienie skóry | Zapalenie – egzema |
Pierwsza pomoc po zatruciu hiacyntem
Jeśli spożyłeś tylko niewielkie ilości tej rośliny, prawie nie odczujesz żadnego dyskomfortu. Trujące działanie rośliny staje się widoczne dopiero po spożyciu w dużych ilościach.
Jeśli przypadkowo połkniesz kwiaty lub liście hiacyntu, wypij dużo czystej, zimnej, niegazowanej wody, aby rozcieńczyć stężenie trucizny.
Jeśli połknięto duże ilości hiacyntu lub ofiarą jest mniejsze dziecko, dla bezpieczeństwa skontaktuj się z lekarzem rodzinnym lub lokalnym ośrodkiem kontroli zatruć.
Uszkodzenia skóry spowodowane przez „świerzb hiacyntowy”
Szczawian wapnia, jak wszystkie sole, ma ostre krawędzie. W kontakcie ze skórą sól może rozerwać i uszkodzić skórę. Niektórzy ludzie reagują również alergicznie na saponiny. Może to spowodować zapalenie i egzemę.
Dlatego zawsze noś rękawiczki (9,00 € na Amazon) podczas pielęgnacji hiacyntu lub sadzenia bulw.
Wskazówki i wskazówki
O ile przypadkowe połknięcie części hiacyntu rzadko prowadzi do poważnych objawów zatrucia u ludzi, o tyle w przypadku zwierząt sytuacja jest inna. Szczególnie zagrożone są koty. Uważaj, aby Twoi czworonożni przyjaciele nie mieli kontaktu z bulwami, kwiatami i liśćmi.