Prawdziwy waleriana znana jest nie tylko jako ziele kota, ale kłącza są również często stosowane jako środek uspokajający. Uprawa nie jest trudna. Jednak kolekcjonując w naturze, powinieneś być dobrze zorientowany, ponieważ niektóre rośliny mają pewne podobieństwo.
Z czym łatwo pomylić prawdziwą walerianę?
Rośliny podobne do prawdziwego waleriany nie są tak rzadkie, jak mogłoby się wydawać. Można go pomylić nie tylko z innymi rodzajami waleriany, ale także z niektórymi (bardzo) trującymi roślinami, takimi jak pietruszka psia, papuga długoogonowa czy niektóre rodzaje cykuty.
Czy walerianę można łatwo pomylić z innymi roślinami?
Tak, prawdziwą walerianę (bot. Valeriana officinalis) zdecydowanie możnamylić z innymi roślinami. Przede wszystkim należy wspomnieć o innych rodzajach waleriany. Młode rośliny na przykład przypominają mały waleriana. Nie stanowi to jednak problemu, ponieważ żaden gatunek nie jest uważany za trujący. Bez czarny karłowaty (bot. Sambucus ebulus), cykuta plamista (bot. Conium maculatum) i cykuta wodna (bot. Cicuta virosa) mogą być również stosowane mylony z walerianą. Istnieje również odległe podobieństwo do pietruszki psiej (bot. Aethusa cynapium). Wszystkie te rośliny są uważane za mniej lub bardziej trujące.
Jak rozpoznać prawdziwego waleriany?
Prawdziwego waleriany można łatwo rozpoznaćpo bujnych zielonych liściach. Liść o długości około 20 centymetrów składa się z maksymalnie 23 jajowatych, lancetowatych listków, ułożonych naprzeciw siebie. Podobne rośliny często mają nieco inny kształt lub kolor liści. Zwróć także uwagę na lokalizację rośliny. Kozłek lekarski lubi rosnąć na (wilgotnych) łąkach oraz na brzegach strumieni i stawów.
Czy waleriana ma trujący „sobowtór”?
Bez karłowaty, znany również jako Atticch, można opisać jako trujący „sobowtór”. Ryzyko pomyłki jest tutaj dość wysokie ze względu na podobną strukturę liści i pokrój. Jednak bez czarny karłowaty woli rosnąć na nieużytkach i na większych wysokościach.
Wskazówka
Szczegóły, które warto poznać na temat prawdziwego waleriany
Prawdziwy waleriana pochodzi z dużych części Europy. Może dorastać do dwóch metrów wysokości. W okresie kwitnienia od maja do czerwca liczne delikatne kwiaty wydzielają intensywny, słodki zapach. Przyciąga to motyle i owady, dlatego waleriany nie powinno zabraknąć w żadnym ogrodzie przyjaznym pszczołom. Jednak przyciąga także „kochające” kocurki.
