Wiązka szwedzka to piękna roślina, która wiosną wytwarza czerwone jagody. Niemniej jednak drzewo należące do rodziny róż jest podatne na różne choroby. Należy je natychmiast zidentyfikować i poddać leczeniu, aby zachować piękno szwedzkiej wiązki białej.
Jakie choroby dotykają wiązkę szwedzką i jak je leczyć?
Najczęstszymi chorobami belki szwedzkiej są zaraza ogniowa i rdza, które objawiają się spalonymi liśćmi i owocami lub pomarańczowymi plamami. Obcinanie porażonych pędów pomaga w walce z zarazą ogniową, podczas gdy rdza zwykle znika sama.
Jakie choroby mogą osłabić szwedzką belkę?
Jarzębina szwedzka, zwana także jarzębinę szwedzką, może zostać zaatakowana przez stosunkowo dużą liczbę różnych chorób i szkodników. Zarównozaraza ogniowa, jak i rdza są uważane za najczęstsze przyczyny choroby białowiązkowej. Ponadto częściej występują inwazje szkodników, takich jak ospa, przędziorków, skoczki różane, a nawet mszyce.
Jak rozpoznać choroby sieczki szwedzkiej?
Choroby trującej wiązki szwedzkiej można szybko rozpoznać po wielu charakterystycznych cechach. Zaraza ogniowaprzebarwia liście i owocejarzębiny. Z powodu inwazji stają się one ciemnobrązowe i wyglądają na spalone. Zarówno owoce, jak iliście wysychają bardzo szybko z powodu zarazy ogniowej. Jeśli jednak chorobą jest rdza, na roślinie pojawią się pomarańczowe plamy.
Co pomaga na choroby promienicy szwedzkiej?
Jeśli szwedzka belka została zaatakowana przez zarazę ogniową, w tym przypadku pomoże tylko radykalna metoda zwalczania. W takim przypadku chorepędy należy całkowicie obciąć, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się bakterii. W przypadku inwazji rdzy nie trzeba jednak podejmować żadnych działań, ponieważ rdza po pewnym czasie znika samoistnie i rozprzestrzenia się na inne rośliny.
Wskazówka
Gleba bogata w próchnicę prowadzi do wzmożonych chorób sielki szwedzkiej
Bąki szwedzkiej nie należy sadzić w miejscach, gdzie zawartość próchnicy w glebie jest szczególnie duża. Prowadzi to do szybszej inwazji chorób i szkodników. Szczególnie larwy ryjkowca czarnego czują się bardzo dobrze na obszarach bogatych w próchnicę i dlatego rozmnażają się szczególnie szybko.
