Odmian gryki jest niezliczona ilość – jest ich tak wiele, że nie da się ich podsumować w jednym przewodniku. Każdy kraj, w którym uprawia się grykę, ma swoje odmiany, często typowe dla danego regionu. Łatwiej jest rozróżnić odmiany gryki, zwłaszcza grykę prawdziwą i grykę tatarską.
Jakie są odmiany i rodzaje gryki?
Odmiany gryki różnią się w zależności od regionu uprawy i obejmują Darję (Słowenia), Carinthian Hadn, Billy, Bambi, Pyra (Austria) i Hruszowską (Polska). Najważniejszymi gatunkami są gryka zwyczajna (Fagopyrum esculentum) i gryka tatarska (Fagopyrum tataricum), które różnią się kształtem liści i kolorem łodygi.
Każdy kraj ma swoją odmianę gryki
Kasza gryczana jest szeroko rozpowszechniona w wielu krajach Eurazji i Afryki Wschodniej. W różnych regionach świata panują czasami bardzo różne warunki pod względem pogody i lokalizacji - nic więc dziwnego, że poszczególne odmiany nie są całkowicie do siebie podobne.
Oto kilka przykładów odmian z różnych krajów:
- Darja w Słowenii
- (Karyntia) Hadn, Billy, Bambi i Pyra w Austrii
- Hruszowska w Polsce
- La Harpe we Francji
Jaki rodzaj kaszy gryczanej jest najlepszy?
Nie można odpowiedzieć ogólnie na to pytanie. Generalnie jednak wskazane jest preferowanie odmian o dużej masie tysiąca nasion i w miarę możliwości pewnej tolerancji na późny siew.
Z drugiej strony należy unikać odmian hodowanych na letnie rośliny okrywowe – nie nadają się one do produkcji ziarna na stanowisku głównym.
Uwaga: Nie ma specjalnych odmian do Twojego (własnego) ogrodu.
Najważniejsze rodzaje kaszy gryczanej
Gatunki gryki są znacznie łatwiejsze do sklasyfikowania i nazwania niż odmiany gryki - zwłaszcza, że w naszym kraju znaczące znaczenie mają tylko gryka prawdziwa (bot. Fagopyrum esculentum) i gryka tatarska (bot. Fagopyrum tataricum).
Oba gatunki należą do rodzaju roślin gryki (bot. Fagopyrum) z rodziny rdestowców (bot. Polygonaceae). Główną cechą wyróżniającą są liście: u gryki tatarskiej są one zwykle szersze niż długie. Ponadto kolor łodyg w okresie owocowania jest zielony w przypadku gryki tatarskiej, a czerwony w przypadku gryki.
Różnice występują także w składzie: W przeciwieństwie do prawdziwej gryki, kasza tatarska nie zawiera aldehydu salicylowego, za to zawiera naftalen. Obie substancje są szczególnie wyczuwalne poprzez zapach.
Tło historyczne dotyczące gryki
Kasza gryczana pochodzi z Azji Środkowej, zwłaszcza z Mongolii. Mówi się, że stamtąd Tatarzy i Saraceni przywieźli go do Europy przez kraje islamskie.
Podobno gryka jest uprawiana w Niemczech od XIII wieku. Służyła wówczas przede wszystkim jako prowizorka na glebach podmokłych i piaszczystych. Często stosowano ją także na wrzosowiskach oraz jako roślinę pionierską po rolnictwie metodą cięcia i wypalania.
