Nawet bez słynnego „zielonego kciuka” nie musisz rezygnować z imponującej rośliny doniczkowej: Zamioculcas zamiifolia, znana również jako roślina z szczęśliwych piór lub tektury, toleruje prawie każde miejsce – i nie narzeka o zbyt małej trosce. Zielona roślina, która dorasta do 1 metra wysokości, jest praktycznie niezniszczalna, o ile nie utopisz jej konewką. W końcu roślina grubolistna pochodząca z Afryki Wschodniej potrzebuje tylko odrobiny wody.
Co sprawia, że Zamioculcas jest wyjątkową rośliną doniczkową?
Zamioculcas to łatwa w pielęgnacji roślina doniczkowa, która wymaga niewielkiej ilości wody i toleruje różne stanowiska. Rośnie powoli i może osiągnąć wysokość jednego metra. Charakterystyczne są jej błyszczące, ciemnozielone liście. Od czasu do czasu branie prysznica pomaga zapobiegać szkodnikom, takim jak przędziorki.
Profil / Kwiaty i czas kwitnienia
Zamiokulki trzymane w pomieszczeniach zamkniętych bardzo rzadko wytwarzają kwiaty. Jednak i tak nie jest to spektakularne: jak to jest typowe dla roślin arum, kwiat składa się z grubej, białawej cebulki o wysokości zaledwie kilku centymetrów. Kwitnienie będzie możliwe tylko wtedy, gdy rośliny będą czuły się całkowicie komfortowo w swoim miejscu, a warunki będą optymalne. Jednak aby to zrobić, musisz:
- Ciągła temperatura otoczenia około 25°C
- wilgotność nie jest ani zbyt wysoka, ani zbyt sucha (np. w ogrzewanych pomieszczeniach zimą)
- wybrano jasne, ale nie w pełni nasłonecznione miejsce
- regularnie nawozić i podlewać
- Upewnij się, że doniczka jest wystarczająco duża
- roślina nie jest zbyt wilgotna
- wysypano wysokiej jakości podłoże na bazie kompostu
Pęd kwiatowy, podobnie jak pędy liściowe, wyrasta bezpośrednio z kłącza, ale osiąga maksymalną wysokość 30 centymetrów. Początkowo przylistek zakrywa kwiat, ale po wykiełkowaniu pęka i odsłania białą cebulkę. To z kolei utrzymuje się przez kilka tygodni, po czym wysycha i brązowieje. Powstałe nasiona można w zasadzie wykorzystać do rozmnażania Zamioculcas, ale jest to trudne przedsięwzięcie i mało prawdopodobne, aby zakończyło się sukcesem dla laika.
Profil / Pochodzenie i dystrybucja
Dopiero od początku XXI wieku Zamioculcas przeżywa gwałtowny rozwój jako nieskomplikowana roślina doniczkowa. Po prostu nie była wcześniej uprawiana w tym celu, mimo że gatunek ten został odkryty i opisany w XIX wieku. Ojczyzną rośliny należącej do rodziny Araceae jest Afryka Środkowo-Wschodnia, gdzie gatunek ten jest szczególnie rozpowszechniony w Kenii, Tanzanii i Zanzibarze. Tam roślina rośnie głównie na zalesionych podgórzach wyżyn i na nizinach, gdzie dominują podłoża skaliste.
Z natury Zamioculcas jest przyzwyczajony do ekstremalnej suszy i może przetrwać tygodnie lub miesiące bez wody. Typowe dla rodzimego regionu jest naprzemienność faz suchych i ulewnych opadów, podczas których roślina może szybko wchłonąć wilgoć - a następnie ponownie przetrwać suszę.
Profil / Użyj
Zamioculcas można przechowywać wyłącznie jako roślinę doniczkową lub w ogrodach zimowych, ponieważ jest to roślina ciepłolubna, typowo afrykańska i nie powinna być wystawiana na działanie temperatur poniżej 16°C. Roślina najlepiej czuje się w temperaturze 20°C i wyższej, a dzięki swojej odporności na suszę bez problemu toleruje także letnie upały i nagrzane powietrze zimą. W ciepłe letnie miesiące roślinę można również umieścić w częściowo zacienionym lub nasłonecznionym miejscu na balkonie lub tarasie, pod warunkiem, że w nocy temperatura nie spadnie poniżej 20°C. Powinno też być suche, aby zamioculcas, który jest bardzo wrażliwy na nadmiar wilgoci, nie był narażony na ciągły deszcz.
Profil / Wygląd i wzrost
Z botanicznego punktu widzenia Zamioculcas jest jedną z roślin zielnych, co jednak nie odpowiada jej rzeczywistemu wyglądowi. Wiecznie zielone pióro szczęścia rozwija pod ziemią grube, mięsiste kłącza, z których wyrastają pogrubione ogonki, które mogą dorastać do wysokości metra. Te ogonki to prawdziwe liście Zamioculcas: mają kształt maczugi, są pogrubione i pokryte licznymi sztywnymi, mocnymi, pierzastymi liśćmi. Wszystkie części rośliny nad ziemią mają kolor błyszczący, ciemnozielony i są dobrym wskaźnikiem jasności miejsca: liście stają się intensywnie ciemnozielone w ciemniejszych miejscach.
Ogólnie rzecz biorąc, roślina wydaje się silna, a w miarę starzenia się rozwija dość gęsty pęd, dlatego też od czasu do czasu dobrym pomysłem jest dzielenie podkładki: w ten sposób nie tylko otrzymasz drugą roślinę, ale także zapobiegniesz wysychaniu doniczki w pewnym momencie zostaje uszkodzony. Ciśnienie korzenia zostaje wysadzone w powietrze. W zasadzie Zamioculcas rośnie raczej powoli, ale może mieć kilkadziesiąt lat i dlatego jest bardzo duży.
Profil / Toksyczność
Jak wszystkie aroidy, Zamioculcas jest trujący zarówno dla ludzi, jak i zwierząt domowych. Zimozielona roślina zawiera substancje drażniące skórę, takie jak kwas szczawiowy i szczawian wapnia, które zewnętrznie mogą powodować obrzęk i zaczerwienienie błon śluzowych i skóry. Jednakże zatrucie jest bardzo rzadkie, ponieważ skutkiem jest pieczenie w jamie ustnej itp.rozpoczyna się natychmiast i dlatego organizm zostaje ostrzeżony. Uważaj tylko, aby na przykład podczas cięcia nie dostał się sok roślinny do oczu, ponieważ może to być bardzo nieprzyjemne. W takim przypadku należy dokładnie przepłukać oczy czystą, ciepłą wodą. Jednak wizyta u lekarza zwykle nie jest konieczna.
Prawidłowe sadzenie Zamioculcas
Jeśli kupiłeś nowy Zamioculcas, najlepiej od razu przesadzić go na świeże podłoże. Po korzeniach w pojemniku możesz rozpoznać, czy roślina potrzebuje nowej doniczki: jeśli w glebie nie ma już prawie miejsca, czas pomyśleć o większym pojemniku. Powinien być jak najszerszy, ponieważ korzenie głównie rozszerzają się na szerokość. Niezbędny jest także otwór drenażowy na dnie doniczki, dzięki któremu nadmiar wody do nawadniania będzie mógł szybko odpłynąć. Aby zapobiec zabłoceniu, przykryj podłogę warstwą pokruszonej gliny. Dodatek keramzytu lub perlitu zapewnia lepszą przepuszczalność podłoża.
Która lokalizacja jest odpowiednia?
Biorąc pod uwagę lokalizację, Zamioculcas jest przyjemnie oszczędny. W zasadzie roślina poradzi sobie w każdej przestrzeni, o ile nie znajduje się na oknie wychodzącym na południe. Łatwa w pielęgnacji roślina doniczkowa nie toleruje pełnego słońca, ale nadal najlepiej czuje się w jasnym miejscu. Jeśli nie jest to możliwe, po prostu umieść „Zamie” w cieniu – dobrze radzi sobie przy małej ilości światła, ale wtedy rośnie znacznie wolniej i rozwija zauważalnie ciemne liście.
W każdym razie ciepło jest ważniejsze niż intensywność światła, ponieważ Zamioculcas nie powinna być chłodniejsza niż 16°C. Optymalna dla jej rozwoju jest temperatura od 20 do 25 °C, którą roślina może również cieszyć się na balkonie podczas ciepłych letnich miesięcy.
czytaj więcej
Jakiej gleby potrzebuje roślina?
Jako podłoże wystarczy standardowa gleba dostępna w handlu, którą można wstępnie nawozić. Lucky Spring nadaje się również do uprawy roślin zielonych, doniczkowych lub gleby palmowej. Roślina doniczkowa najlepiej czuje się na glebie o dużej zawartości kompostu. Aby uzyskać lepszą przepuszczalność, do podłoża należy dodać granulat gliny lub perlit. Uważaj, aby roślina nie była zbyt wilgotna - jeśli podłoże się spleśnia, „Zamie” jest zbyt mokre i potrzebuje jak najszybciej nowej doniczki i świeżego podłoża. Jeśli wolisz uprawę wodną zamiast gleby, i tak już niewielkie nakłady na konserwację zostaną jeszcze bardziej zmniejszone.
czytaj więcej
Pielęgnacja / Nawożenie
Jak każda roślina doniczkowa, Zamioculcas również zależy od regularnego dostarczania składników odżywczych. Nawozić je mniej więcej co cztery tygodnie płynnym, zielonym nawozem roślinnym w małej dawce (14,00 EUR na Amazon), który podaje się razem z wodą do nawadniania. Alternatywnie, wiosną można zaopatrzyć roślinę w nawóz o powolnym działaniu – na przykład w postaci sztyftu lub stożka – aby nie zapomnieć o nawożeniu w miesiącach letnich. Przestań nawozić zimą.
Rośliny świeżo przesadzone do wstępnie nawożonej gleby należy nawozić najwcześniej po ośmiu tygodniach, podobnie jak okazy zakażone szkodnikami lub chore, którym ponownie zapewnione zostaną składniki odżywcze dopiero po wyzdrowieniu. Pod tym względem rośliny są jak ludzie: prawdopodobnie jesz mniej, gdy leżysz w łóżku z gorączkowym przeziębieniem.
Pielęgnacja / Podlewanie
Zamioculcas magazynuje wilgoć w swoich mięsistych, grubych ogonkach, których używa, aby przetrwać okresy suszy w swojej ojczyźnie w Afryce Wschodniej. To sprawia, że jest to sukulent, który wymaga jedynie niewielkiego podlewania, ale nie powinien stale wysychać. Podlewaj „Zamie” zawsze po całkowitym wyschnięciu podłoża – w przypadku glinianych doniczek możesz to sprawdzić za pomocą „testu pukania”. Delikatnie postukaj w garnek knykciami. Jeśli powstały dźwięk brzmi pusto, czas podlać. Aby to zrobić, użyj przestarzałej wody z kranu o temperaturze pokojowej lub zebranej wody deszczowej. Nadmiar wody do nawadniania należy natychmiast usunąć.
Od czasu do czasu umieść Zamioculcas pod prysznicem i obmyj je delikatnym, letnim strumieniem prysznica. Prysznic upiecze kilka ptaków na jednym ogniu: z jednej strony usuwamy nagromadzony kurz z liści, a z drugiej zwiększamy wilgotność, dzięki czemu szkodniki takie jak przędziorki, które częściej występują w suchych warunkach, nie mają szans.
Nie można podać żadnych konkretnych informacji odnośnie ilości nalanej wody. Zasadniczo Zamioculcas potrzebuje coraz częstszego podlewania w miesiącach letnich niż zimą. Ilość i częstotliwość podlewania zależy od jasności miejsca, temperatury otoczenia i wielkości rośliny.
Pielęgnacja / Dzielenie i przesadzanie
Zamioculcas rzadko trzeba przesadzać. W przeciwieństwie do wielu innych roślin doniczkowych, szczęśliwe piórko lubi przebywać w ciasnych doniczkach i potrzebuje nowej tylko wtedy, gdy jej korzenie grożą wyrośnięciem z doniczki. Zwykle dzieje się to mniej więcej co trzy lata. Możesz także skorzystać z tej okazji, aby podzielić duże rośliny na dwie lub więcej pojedynczych roślin i posadzić je osobno. To najszybszy i najłatwiejszy sposób rozmnażania tej atrakcyjnej rośliny. Najlepszym momentem na wykonanie tego zabiegu jest wiosna. Roślinę(y) należy także częściej podlewać przez kilka tygodni po przesadzeniu.
Pielęgnacja / Cięcie
Nawet jeśli pióro szczęścia rośnie powoli, z biegiem lat może stać się dość wysokie, a przede wszystkim rozległe. Nie przycinaj jednak rośliny, w przeciwnym razie pozostaną nieestetyczne gołe plamy. Zamioculcas nie wyrasta ponownie z wyciętego pnia, często pozostaje przez kilka lat. Zamiast tego po prostu podziel rośliny, które stały się zbyt duże.
Czasami jednak nadal trzeba użyć noża lub nożyczek, ponieważ chore lub martwe pędy trzeba jak najszybciej usunąć. Wysuszone lub gnijące łodygi liści należy odciąć bezpośrednio u nasady i najlepiej wyrzucić je razem z odpadami domowymi.
Opieka / Rozmnażanie
Ponadto pióro szczęścia można rozmnażać przez sadzonki liści, które po prostu umieszcza się przeciętą stroną do dołu w doniczce z rosnącą ziemią, podłoże zawsze musi być lekko wilgotne, a pojemnik ustawia się w ciepłym i jasnym miejscu około 25°C. Sadzonkę najlepiej uprawiać w szklarni wewnętrznej, gdyż korzenie łatwiej formują się w napiętym powietrzu. Jednak potrzeba dużo cierpliwości, aż liść się ukorzeni i rozwinie się nowy pęd: proces ten może potrwać nawet rok. Nawet potem nowa roślina rośnie dość powoli. Oprócz pojedynczych listków do rozmnażania nadają się również ogonki o długości do 20 centymetrów z kilkoma listkami.
Opieka / Choroby i szkodniki
Zamioculcas to wytrzymała roślina doniczkowa, która rzadko choruje lub jest atakowana przez szkodniki. Zasadniczo jedynym problemem są przędziorki, które często występują w suchych i ciepłych miejscach. Możesz trzymać tego szkodnika z dala od szyi, od czasu do czasu obsypując roślinę wodą.
Często zadawane pytania
Zamioculcas ma brązowe liście, co robić?
Jeśli zamioculcas nagle brązowieją liście, zwykle kryją się za tym błędy pielęgnacyjne. Dowiedz się, czy
- podlewanie za dużo lub za mało
- nawozić za dużo lub za mało
- temperatura otoczenia jest za wysoka lub za niska
- wilgotność jest za wysoka lub za niska.
Po zidentyfikowaniu przyczyny należy podjąć odpowiednie środki zaradcze.
Zamioculcas ma żółte liście, co robić?
Żółte liście na szczęśliwym piórku wyraźnie wskazują, że miejsce jest zbyt wilgotne. W takim przypadku należy natychmiast przesadzić roślinę do świeżego, suchego podłoża i w razie potrzeby odciąć zgniłe korzenie lub pędy liści. W przyszłości podlewaj Zamioculcas rzadziej lub rzadziej.
Wskazówka
Ogonki mogą mieć długość jednego metra, a czasem nawet dłuższe. Aby nie wystawały, a nawet nie wyginały się pod własnym ciężarem, można je związać wstążką z rafii lub czymś podobnym i w ten sposób ustabilizować.
Gatunki i odmiany
W handlu dostępna jest w zasadzie tylko jedna odmiana Zamioculcas, chociaż urozmaiconą wersję można podziwiać także w Berlińskim Ogrodzie Botanicznym. Jest to jednak rzadkie i można je kupić za duże pieniądze. Jednakże wątpliwe jest, czy okazjonalnie oferowana czarna Zamioculcas „Raven” jest w rzeczywistości odmianą niezależną. Bardzo ciemne ogonki i listki tej odmiany są w rzeczywistości rozwijane przez każde normalne szczęśliwe pióro - pod warunkiem, że jest wystarczająco ciemne. Ciemne miejsce i dlatego mała ilość światła automatycznie prowadzą do ciemnego zabarwienia liści tego gatunku.
