Smakarze nie mogą się doczekać, aż znów zacznie się sezon na borowiki. Grzyb szlachetny jest jednym z najbardziej poszukiwanych grzybów jadalnych, jednak w niektórych latach nie jest łatwo go znaleźć. Na szczęście można go dobrze zakonserwować, a po wysuszeniu staje się jeszcze bardziej aromatyczny. Kiedy zapasy stopniowo się wyczerpią, czas na świeże zapasy.
Kiedy jest najlepszy czas na znalezienie borowików?
Borowiki rosną sezonowo od maja/czerwca do listopada, borowik letni (Boletus reticulatus) zaczyna się w maju, a borowik świerkowy (Boletus edulis) można spotkać od lipca do listopada. Idealne warunki to wilgotna pogoda i gleby wapienne.
Sezon na borowiki rozpoczyna się w czerwcu
Zasadniczo świeże borowiki można zbierać od maja/czerwca do listopada, pod warunkiem, że pogoda sprzyja. Dobry rok borowikowy zaczyna się od mokrej wiosny. Jeśli jednak będzie zbyt sucho, radość z jesiennego zbierania najprawdopodobniej zostanie zepsuta. Swoją drogą, długi sezon wynika z tego, że w lesie w różnym czasie można spotkać różne rodzaje borowików.
Lato borowiki zwiastuje sezon
Początkiem jest tak zwany borowik letni (Boletus reticulatus). W niektórych miejscach i przy sprzyjającej pogodzie można ją zbierać już w maju na glebach wapiennych, najlepiej w pobliżu buków lub dębów. W przeciwieństwie do borowika świerkowego, borowik letni ma matową, czasem drobno łuskowatą skórkę kapelusza. Łodyga, która ma wyraźny wzór siatki, jest również znacznie ciemniejsza. Jest to jeden z pierwszych borowików w roku i często jest silnie zaatakowany przez robaki. Jeśli jesień jest łagodna i ciepła, czasami nadal występuje w październiku.
Od lipca pojawi się borowik świerkowy
Od lipca i, w zależności od pogody, aż do listopada, można wreszcie wyruszyć na poszukiwania znacznie bardziej znanego borowika świerkowego (Boletus edulis). Bardzo młode okazy – w języku technicznym nazywane także embrionami – często mają łodygi zagłębione głęboko w ziemię, tak że wystaje jedynie biała lub brązowawa czapka. Z drugiej strony dojrzałe okazy można rozpoznać po żółtych do oliwkowozielonych rurkowatych ustach i wydłużonej łodydze. W pobliżu sosen można spotkać rzadkiego borowika sosnowego (Boletus pinophilus) z czerwonobrązową czapeczką i łodygą. Borowik czarny (Boletus aereus), który jest również jadalny, ma uderzająco ciemną, czarniawą czapkę.
Uwaga, ryzyko pomyłki
Niedoświadczeni zbieracze często mylą borowik z niejadalnym borowikiem żółciowym (Tylopilus falleus). Ma jednak gorzki smak i spożywany w dużych ilościach może powodować poważne problemy żołądkowo-jelitowe. Można go odróżnić od borowika po następujących cechach:
| Cechy | Porowik żółciowy | Borowik świerkowy |
|---|---|---|
| Kapelusz | Powierzchnia matowa, filcowata, kolor miodowożółty, mniej więcej jasnobrązowy z szarymi tonami | gładka do pomarszczonej, wilgotna powierzchnia, biaława w młodym wieku, następnie jasnobrązowa do ciemnobrązowej bez czerwonych odcieni |
| Rury | Usta za młodu białe, później blade do brązoworóżowych, brązowawe po naciśnięciu | usta w młodym wieku białawe, potem żółte do oliwkowozielonych |
| Rdzeń | Kolor czapki, z wyjątkiem jaśniejszej końcówki, z przeważnie grubą, brązowo-żółtą siatką. Kształt od cylindrycznego do maczugowatego | biały do jasnobrązowawego, w górnej części z przezroczystą białą siatką o drobnych oczkach; młode, zwykle bulwiaste, później maczugowate |
| Mięso | biały, średnio prawie nie odbarwiający się | biały i jędrny w młodym wieku, brązowawy i gąbczasty pod skórą kapelusza w starszym wieku |
| Zapach | przyjemny, ale bardzo gorzki smak | przyjemny, orzechowy smak |
| Wystąpienia | Od lipca do października na glebach niskowapniowych w lasach iglastych | Od lipca do listopada, w lasach iglastych i liściastych |
Wskazówka
Jeśli rurki rzekomego borowika po naciśnięciu zmieniają kolor na niebieski, prawdopodobnie jest to borowik kasztanowy, który również jest jadalny.
