Dzięgiel (Angelica archangelica) był od wielu stuleci używany jako poszukiwana roślina lecznicza na dalekiej północy. Wikingowie przywieźli kiedyś baldachim ze Skandynawii, a także sprowadzili ją do Europy Środkowej. Dzięgiel był niegdyś uważany za lekarstwo na zarazę i wszelkie inne choroby, z jego korzeni wytwarzano także gorzkie nalewki i inne gorzkie likiery. Roślinę można rozpoznać po typowym, przyjemnym zapachu.
Jak pachnie dzięgiel?
Korzeń arcydzięgla (Angelica archangelica) wydziela słodko-korzenny zapach przypominający nieżyt żołądkowy. Ten przyjemny zapach pochodzi od olejków eterycznych zawartych w roślinie i wykorzystywanych ze względu na ich właściwości lecznicze.
Korzenny i przyjemny zapach
Jako lekarstwo stosuje się korzeń lub kłącze, ale także całą roślinę, jej owoce i wytworzony z niej olejek eteryczny (Oleum Angelicae), chociaż zwykle używa się starannie wysuszonych korzeni. Wszystkie części rośliny wydzielają słodki i bardzo ostry zapach, który później może stać się gorzki.
Składniki Angeliki
Intensywny zapach arcydzięgla pochodzi od olejków eterycznych zawartych w roślinie w stężeniach od 0,3 do 1,5 procent. Dzięgiel zawiera również substancje gorzkie, pochodne kumaryny, furanokumaryny, kumaryny, a także żywice i cukier. Za charakterystyczny zapach, przypominający gorycz żołądkową – do której do dziś często wykorzystuje się dzięgiel – odpowiadają tzw. makrocykliczne laktony. Jednak intensywny zapach czystego olejku eterycznego bardzo szybko się rozprasza.
Obszary zastosowań
W tradycyjnej medycynie ludowej arcydzięgiel był stosowany w leczeniu wielu chorób, ale obecnie stosuje się go przede wszystkim w leczeniu problemów żołądkowych i jelitowych (od czego roślina zyskała także popularny przydomek „pierdnięcie anioła”), takich jak ból brzucha, uczucie uczucie pełności lub utrata apetytu, a także przeziębienia i tak dalej. Kaszel. Znane likiery żołądkowe i gorzkie takie jak Klosterfrau Melissengeist, Boonekamp, Chartreuse i Cointreau zawierają ekstrakty z korzenia arcydzięgla.
Uważaj na słońce
Każdy, kto stosuje arcydzięgiel jako lekarstwo, powinien zapobiegawczo unikać opalania i wizyt w solarium. Zawarte w nich furanokumaryny w połączeniu z długotrwałym kontaktem ze słońcem mogą wywołać podrażnienia skóry, w tym pęcherzowe zapalenie skóry i reakcje alergiczne. To samo tyczy się dzikiego arcydzięgla, który może być niebezpieczny dla kąpiących się – kontakt ze świeżym sokiem może powodować wysypkę skórną przypominającą oparzenia.
Wskazówka
Jeśli chcesz zbierać arcydzięgiel w naturze, zwróć szczególną uwagę na ważne cechy identyfikacyjne, ponieważ roślinę można szybko pomylić ze śmiertelnie trującą cykutą wodną.
